Cursisten die in 2020 tezamen waren rond het thema 'Bronnen in de Bijbel' schrijven:
Zwervend door Bijbelse bronteksten het Hebreeuws ont-cijferen
maar misschien nog meer mijzelf
ogen die uitdagen om anders te kijken
om de steen weg te rollen van de put van levend water,
een engel ontmoeten die me in de ogen ziet en in mijn hart
en zegt: Ga maar, IK ga mee en met mij, de ENE…
Het was een bijzondere driedaagse.
Door de afstandsregels zaten we elk op ons eigen eilandje.
Werd ik daardoor misschien meer dan anders gedwongen
om te zoeken naar mijn eigen bron? Ik leef er nog van. - Jes
De ontmoeting met het Hebreeuws is een van de mooiste die het leven mij heeft gegeven.
Het was een ontmoeting met een krachtige taal, geschreven in een mysterieus alfabet,
met een volk dat een verbond aangaat met de Eeuwige en een ontmoeting met de Eeuwige zelf,
die zich laat kennen doorheen de geschiedenis van dat volk,
waarmee Hij optrekt van dag tot dag.
Hij is zelf aanwezig in de verhalen en wordt aanroepen in de gebeden.
Kortom, Hij is alomtegenwoordig in het Heilige Boek.
Ik kan enorm genieten van wat ons onthuld wordt
bij de gezamenlijke lectuur van de teksten en van de diepere lagen die worden opgegraven.
De geopenbaarde rijkdom van het Bijbelboek
is voor mij een bron om van te leven en een blijvende inspiratie. - Mia
Tijdens de zomercursus vertaalden we teksten uit het Oude Testament
die gingen over ‘ontmoetingen bij de waterput’.
Door het vertalen, het grammaticaal ontleden, maar vooral ook door er met elkaar over te praten kregen woorden als ‘bron’, ‘dorst hebben’, ‘drinken geven’, ‘water putten’, ‘uitgieten’ en ‘opborrelen’
een heel andere inhoud. Er kwamen nieuwe en verfrissende betekenissen boven drijven.
Er ontstonden spontaan verbanden met andere ‘waterput-ontmoetingen’.
De verhalen begonnen te leven.
Het verhaal van de ontmoeting van Jezus met de Samaritaanse vrouw uit het Nieuwe Testament kwam daardoor in een heel ander kader te staan: Hebreeuwse woorden die we hadden leren kennen uit de oudtestamentische teksten waren plots heel tastbaar en herkenbaar.
En onmisbaar om het verhaal goed te begrijpen.
Door de link met die verhalen kwam de ware en diepe betekenis van dit mooie verhaal
pas echt tot zijn recht! - Rolf
Paul schrijft, na jaren deel te nemen aan de leesgroep:
De kennismaking met de onvermoede diepten in de Hebreeuwse woorden, met de binnenkant van de Bijbelse beelden, betekende voor mij een ‘Genade-slag’… En die genade vervulde mij van meet af aan met grote dankbaarheid en herwonnen passie om met dit ‘Woord’ om te gaan en vervuld te worden.
Er groeide diep respect en grote bewondering voor de teksten en ook voor hun auteurs.
Door te drinken van die joodse bronnen nam het besef van het bijzondere van de Schrift bij mij alleen maar toe. Ik ben - zoals ik ooit ergens uitgedrukt vond - hierdoor veel dichter bij de Bijbelse schrijvers gekomen. Ik mocht als ‘t ware over de schouder kijken en getuige zijn van hoe ze het deden: biddend denken, zorgvuldig woorden kiezen en zinnen formuleren, schrijvend tellen en tellend schrijven, passen en meten, herschrijven, doorlopend bewust van de heilige Naam, die telkens als een rode draad doorheen de tekst geschreven moest worden. Zo mocht ik hun deelgenoot worden, niet alleen in hun arbeid, maar vooral in hun godsgeloof.
Ik kon rondkijken in dit Joodse gedachtegoed en zag daar binnenin wat ik als buitenstaander niet voor mogelijk achtte. Wat ik te zien kreeg was veel meer dan alleen hoogwaardig vakwerk. Ik werd hoe langer hoe meer gefascineerd door het wezenlijke van wat er daar te horen en te zien is. In deze Schrift, deze ruimte, die ze als ontmoetingsplaats (tent van samenkomst) geschapen hebben, mocht ik, - geheel naar hun bedoeling - God ontmoeten. -